Gaur arratsaldean, Pikoketara abiatu gara Peloia eta biok.

-Eta Larregi?- galdetu dit Peloiak.

-Biunduta ziok. Biharko baietz, baina gaur ezta pentsatu ere.

Iritsi gara, eta:

-ño! Ez dakau aproximaziyo haundiik!

-Honea zerbeza ekarri laike!- Peloiak. Baina ez du eraman (-4)

Ekin diogu bide gogor eta luzeari.

Lehenik, ezkerreko aldera joan gara eta bi bide egin ditugu, motzak eta guretzat arraro samarrak (rrrrrarrro, rrrarrro, rrarrrro). Graduak ere xelebreak, 4b+ eta 4c+. Jan ezank erreta!

Hemen Peloia estutzen.

Dotore eta estiloarekin. Eta ni harro-harro aseguratzen.

Peloia, leku berean, baina dotore-dotore (gaur fotograforik gabe argazki gutxi atera ditugu eta).

Bitartean beste 3 lagun iritsi dira txakur handi batekin. Egoera xelebreak ikusten dira leku hauetan, mutiko bat eskalatzen hasi da eta neska bat aseguratzen, zertan ari zen ez zekiela. Eskerrak txakurrak ez zeukan gortzeko gogo handirik.

Handik eskubiko aldera jo dugu. Ordurako ikusi dugu lainoa Aiako Harrian sartzen, eta Pikoketan bertan ere hezetasun handia geneukan. Peloiak krokisa eraman du paperean (horrek puntu erdi edo mereziko dik, no?) eta konturatzerako blai zegoen.

Esan diot:

-Hi, Pelon! Esto es papel mojao.

Han, IV inguruko lau bide egin ditugu. Denetan, hasieran paret zati bat falta zela ematen zuen. Paretaren hasieran barrurako zokalo moduko bat dago, eta kosta egiten zen bideak hastea. Hala ere, ondo jardun dugu, Peloia dotore ere bai, esango nuke nik.

Hona hemen azken bidean.

Baina, ai, ai, ai, bide horietako azkena egiten (ordurako euri txikia hasita zegoen eta), detodalabidako pasodehombros bat tokatzen zen lekuan, ez du ba belauna jarri!!

-Eeee! Hau blokian kontauko diat! Gaston Rebuffatek burua altxatuko balu!

Larregik jakingo du zer penalizazio dakarren horrek. Bihar kontatuko digu.

Gauzak jaso, eta erdi euritan Peloiaren autoan Zumaiara itzuli gara.

Bihar gehigo!!! Eta gogorro!!!

Oharra: puntuen kontu hori konplikatua da esplikatzeko, baina hasiko naiz pixkanaka, bihartik aurrera. Esan agur-agur!!