Udaberriko lehenengoa negu giroan

Blog honen irakurle fina zen Izeko Maite. Ederki jotzen zidan adarra, berak guk baino gehiago gortzen zuela esaten zidan. Ez zuen arrazoi faltarik.

Ostiralean joan zitzaigun Izeko Maite. Amorruz jaso genuen berria. Amorruz eta penaz. Baina badakit irribarre batekin gogoratuko dugula, oraindik minak eztarria sarritan lazten digun arren.

Dena dela, igande goizean ihesalditxo bat egiteko gogoz nenbilen. Igandean, ordu aldaketaren ondorioz ohea ordubete lehenago utzita, han etorri zen Larregi nire bila, goizeko zazpietan. Zain nengoela mobilari begiratu, eta ikusi nuen Zumaian hezetasuna %66koa zela, eta Eginon %100 markatzen zuela. Irratiak ere panorama itsusi zatarra ematen zuen Sakanan.

Beti bezala, datu horiek kontuan  hartu gabe, Sakana aldera abiatu ginen. Bidean, Txindoki elurtuta, Aralarren ere elurra, Lekunberri parean euria…

Pasatu genuen Irurtzun eta Sakana aldean zer giro zegoen ikusita, Satrustegi parean buelta hartu eta Aritxulegira jo genuen zuzenean, pixka bat eskalatzeko aukera izango genuelakoan.

-Ez gaituk makalak! Gaur ere egin diagu Euskal Herriko itzulia.

Hormak ez zeuden erabat lehor, baina erabat bustita ere ez.

Fuxina sektorera abiatu ginen.

Ura nonahi ikusten zen. Zenbait lekutan, bidea erreka bihurtuta zegoen.

Sektorera iritsi ginenean, ez zegeon aukera handirik. Lehorren zegoen bidea aukeratu genuen: Mitxi (4c, 18 m). Eta hortik gora jarraitzen duen Rumbo a casa (4b, 13 m) bidetik jarraitu genuen, bi bideak luze bakar batean eginda.

Larregi hasi zen.

Haitza hotz-hotza zegoen, eta hatz puntak gogortuta jartzen zitzaizkigun. Gainera, hego haize bortitza zebilen. Udaberria hasita egon arren, aurten ez gara horrelako negu giroan eskalatzen ibili atzo arte.

Iritsi zenean, sokari tirazo batzuk jota abisatu zidan hasteko moduan nengoela. Eta han joan nintzen ni ere atzetik. Giro harekin bazirudien bideak zailagoak zirela.

Larregiren parera iristen.

Katu hankak kendu, zapatilak jantzi eta Enarri sektorera abiatu ginen. Oso hurbil dago, baina lurra blai zegoenez, komeni zen oinetakoak aldatzea.

Krokisik ez geneukanez, bide lehorrena aukeratzen genuen, eskalatzeko modu onenean zegoena. Gurbi (4b, 23 m) bideari ekin nion, zer tokatuko zen jakin gabe.

Berriro ere berehala gogortu zitzaizkidan hatz puntak.

Behar baino gehiago kostatu arren, han joan ginen.

Bilgunera iritsitakoan, Larregiren txanda. Badator.

Giro ederra zegoela pentsatu daiteke, baina hego haizea zakar zebilen.

Ondoren, sektore berean, Basurdeen begiratokia (4c, 20 m eta 4a, 20 m) izeneko bidetik jarraitu genuen. Berriro ere, bi luzeak bakar batean egin genituen.

Larregik hartu zuen burua, azken bide horretan ere.

Gora iritsi ginenean, erlojuari begiratu eta Zumaiara bueltatu behar genuela erabaki genuen. Izan ere, Izeko Maiteren errautsak zabaldu behar genituen Algorriko labarrean.

Olerki hauxe egin zion iloba batek Izeko Maiteri:

Urez betetako botilak gara,
izaeraz betetako hezurdurak.
Ur gazi eta gezak,
ur garbi eta uherrak,
burdin urak,
era guztietako urak.

Gure ura, izaera,
arbasoen ur tantez
eta bizitzako esperientziez
egina dago.

Gaur botila bat hautsi zaigu,
izar, amets eta energia tantaz
betetako botila.
Hautsi zaigu hezurdura,
baina botilako ura ez da galdu,
ez da inoiz galtzen,
izar, amets eta energiazko ura,
botilarik ezean,
barreiatu egin da
eta, gehiago edo gutxiago,
guztiok zipriztindu gaitu.
Jada ezberdinak gara,
jada gure botilak
tanta goxoz aberastu dira.
Orain denok gara zu.

Agur izeko,
Agur eta ohore.

 

Izeko Maiteri gustatuko zitzaion. Ez daukat zalantzarik.

Eskerrik asko emandako guztiagatik.

Ez zaitugu inoiz ahaztuko. Gortu!

 

Gaztetzen, Aritxulegin eta Eginon

Asteburu gaztea izan dugu hau. Noiz edo noiz aipatu izan dut Peloia rokodromoko gazteak tentatzen ibiltzen zela etengabe, eta azkenik amore eman eta ausartu dira gurekin etortzera. Ahoan hainbeste erabili dugun Paso de fé hori eman dute azkenean. Axik itzulpena ere proposatu du, gainera: fede-pausoa.

Hankak jarri eta fidatu beharra dagoela, alegia. Badakigu sentsazio hori ez dela rokodromoan ikasten, indarra hartu, postura egokiak aurkitu eta horrelako hamaika gauza bai, baina hankek haitzean eutsiko duten edo ez, hori terrenoan bertan ikasi behar da.

Ostiral arratsaldean, Aritxulegira abiatu ginen Peloia eta biok, Andika eta Ainitzerekin batera. Rokodromoan ibiltzen dira (gu baino hobeto seguru-seguru), baina ez zekiten zer zen benetako eskalada bide batean ibiltzea.

Behean dagoen sektorera joan ginen, Aske izenekora. Eguraldia nahiko triste zegoen ordurako eta jende gutxi zebilen. Gure sektorean, geu bakarrik.

Peloia hasi zen eskalatzen, eta ni aseguratzen, Andikak eta Ainitzek ekarritako gri-griarekin.

Ezkerreko bidea egin zuen lehendabizi: Laritz (4b, 15m). Ondoren, Andikak eta Ainitzek egin zuten, soka goitik zutela. Eta azkenik, neuk ere egin nuen.

Ezkerretik eskuinera joan ginen, sektoreko lau bideak osatu arte. Bigarrena Aruba (5b, 4m) izan zen. Pixka bat zailagoa eta fede-pauso horietako bat duena.

-Atera ipurdia! -esaten genien, hormaren kontra itsatsita ikusten genituenean.

Ederki moldatu ziren.

Hirugarrenik, Ariletxugi (5c, 15m) egin genuen. Beste biak bezala: aurrena Peloiak, ondoren Ainitzek eta Anderrek, eta bukatzeko, nik.

Laugarrenera iritsi ginenean, Kilinxki (4b, 15) bidera, sokaburuan eskalatzea proposatu genien. Horretarako, lehendabizi Peloiak egin zuen bidea, baina deskolgatu beharrean bilgunean bertan geratu zen, inork okerrik egiteko aukerarik izan ez zezan.

Ederki moldatu ziren biak horretan ere. Lastima gure kontzentrazioarekin eta dena esplikatu beharrarekin ez genuela argazkirik atera. Hurrengorako.

Larunbatean, berriz, Eginora eraman genituen Peloiak eta biok Axi eta Lutxi.

-Hi! Nahi badek gaurkoaren kronika neuk egingo diat -bota zidan Axik. Eta ni harrituta bezain gustura geratu nintzen. Eta larunbat arratsaldean bertan, berehala bidali zidan kronika.

Nik argazki batzuk gehitu dizkiot eta hementxe duzue emaitza:

BIUNAK IKASTEN, EGINON

Aste honetan Gortukoen blogean kolaboraziotxo bat egiteko ausardia hartu dut, hori behintzat merezi dute eta. Sei hilabete dira koadrilako batzuk panelean eskalatzen hasi ginela, eta ordutik askotan xaxatu gaitu Peloiak: pareta probatu beharra dagoela, ez dela gauza bera, indarrarekin baino hankekin eskalatzen ikastea komeni zaigula…eta azkenean animatu gara.

Ostiral arratsaldean Andika eta Ainitze izan ziren Peloia eta Apolorekin, Aritxulegin. Ez nintzen bertan izan, eta beraz, kronika idazterik ez. Ostiral iluntzean deitu zidan Peloiak:

-Biharko listo? Eginoa joango gaituk, han eguraldi seguruagoa topatuko diagu eta!

Goizeko 7:30ean irten ginen puntual-puntual, Peloia, Apolo, Lutxi eta ni. Gasteizera bidean, Euskadi Irratiko partea entzun bitartean elkarri keinu egiten genion Lutxi eta biok: urduri geunden, kanpoan eskalatuko genuen lehen aldia baitzen.

Eginoko irteera hartu eta Lezeko bidea hartu genuen, gaztandegi inguruan kotxea uzteko. Kotxetik irten, motxilak hartu eta bide laburra egin genuen oinez, pareta azpira iritsi arte. Bidean konturatu ginen ez ginela lehenengoak, norbait entzuten baitzen goitik behera deiadarka:

-Han goian ziok, kasko txuri batekin. Bide berri bat irekitzen ari dituk!

Bi lagun bidea ekipatzen ari ziren, dirudienez. Azpialdea ixteko zinta zurigorria zeukaten zabaldua, badaezpada ere, zerbait bota edo eroriz gero inor ez harrapatzeko. Sector de la fuente izenekoaren eskuinera ari ziren bide berria zabaltzen.

Haiek atzean utzi eta Sector de la fuentera abiatu ginen. Bideak bilatu ezinda segundu batzuk galdu ondoren (ohikoa omen da) iritsi ginen gure lehen bidera. Apolok patrikatik folio zahar bat atera zuen, Eginoko krokis batekin:

-Hemen dek. Hau polita dek hasteko.

Humareda bidea egin genuen, eta bere ondoko Señor, si señor. Noski, luze bakarrekoak. Peoia joan zen lehenengo, eta behin soka jarrita, nik ekin nion. Helduleku oneko bide erraza zen, eta motxa. Ondoren, enbidoa bota zioten Lutxiri:

-Hi joango al haiz orain?

Eta hark baietz. Lehen aldiz paretean eskalatzen, eta deprimero! Haren ondoren Apolo joan zen, beherakoan exresak kenduz.

Batere berorik ez zuen egiten Eginon, lainoa zegoen arren. Behean zain edo aseguratzen zegoenak haizetxoa ederki antzemateko moduan. Materiala jaso eta metro batzuk aurrerago joan ginen, beste bide batzuen bila.

Abigail egiteko prestatu ginen, aurretik bideen izenen inguruko purrustadatxo kolektiboak bota ondoren. Apoloren ustez izen punkienak Atxartekoak dira:

-Horiek bai izenak! Anastasia se extasia , Erupto de fresa

Abigail bide honi ere Peloiak ekin zion, fin-fin. Bitartean Apolo aseguratzen, adi-adi:

Behin expresak jarri eta soka pasata, nire txanda. Bide hau aurrekoak baino bide luzexeagoa da, diedro moduko bat du eta bukaeran diedrotik ezkerreko plakara ateratzen zara, bukatzeko. Helduleku onak ditu, eta diedroaren bukaeran pauso polita zeukan, emozio pixka bat emateko. Gozatu egin nuen bide hau egiten.

Txantxetan ibili ginen fedea gora eta fedea behera, fede-paso bezala euskaratu genuen horrekin. Bezperan Aritxulegin Andika eta Ainitzek ikasi zuten fedearen kontu hori, eta iluntzean komentatu ziguten guri.

Bitartean iritsi berriak ziren bi gazte agurtu genituen, baina aurrera segi zuten haiek:

-Hauek ere gu bezela, bideak topatu ezinda aurreraegi joan dituk! –Peloiak-.

Ondoren berriro ere lutxi joan zen soka pasaz, eta erraz egin zuen.

Bukatzeko Apolo, dena kentzen.

Beherakoan, bide erdian, badaezpada bota genion:

-Hi, goiko mosketoia kendu al dek?

Mosketoia Peloiarena zen, baina Apolok ez zuen ahaztu.

Apolok bukatzerako bueltan ziren bi gazteak, eta hizketalditxoa izan genuen haiekin. Gure ondoko bide bati ekin zioten, materiala atera ondoren.

-Ikuste al dek? Hori bai soka, hik ere berria erosi beharko dek!

Apoloren sokak ez du fallorik, baina Peloiak sarritan joko zion adarra horren kontura. Gazteen soka berde bizi-bizia zen, eta Apolorena berriz, batzuentzat Aragoi, beste batzuentzat Katalunia, eta beste norbaitentzat gutxiago atsegin dugun banderaren baten kolorekoa. Hortik Peloiaren fijazioa.

Bide hau egin ondoren leku berdinean bukatzen zen La dama de rosa egin genuen. Apolok ireki zuen oraingoan, ondoren ni, Lutxi eta bukatzeko Peloia. Bide hau ere asko gustatu zitzaigun, guretzako modukoa zen. Aurrekoaren toki berdinetik hasi, baina diedrora sartu beharrean behetik jada ezkerreko plaka batera pasatzen zara, puenterroka (hau euskaratzera ez ginen ausartu) eta guzti. Azken expresaren parean, ordea, eskuinera egin behar da pixka bat, eta pauso pare bat zailxeagoak ditu. Fedearekin atera genuen hau ere, eta aurrera.

Lutxi.

Apoloren esanetan geunden bidetik bat eskuinerago zegoena ere polita eta egiteko modukoa zen, baina Gasteizko bi gazteak ari ziren bertan, eta materiala jaso eta beherago joatea erabaki genuen, etorri ginen bidetik itzulita.

-Hori dek Goxo-goxo, eta hura, Arista de los caracoles.

Nabari zen bi bide horiek gustuko eta askotan eginda zituztela, goizean zehar haien aipamenak errepikatu baitziren. Anekdota ugari ere entzun genituen, adibidez, biak Eginon zintzilik zirela Larregiri Joanito Oiarzabalek mosketoia pasatzeko modu zakarrean eskatu zionekoa etab. Baina batallita horiek kontatzeko hobeak dira Gortukoak.

Goxo-goxo atzean utzi eta goitik behera datorren herdoildutako hodiaren ingurura joan ginen. Ordurako eguzkia aterata zegoen, eta berotzen zuen arren, hodiaren inguruan ere haize fina zegoen. Jada hamaikak pasata edo izango ziren, eta inguru hartan jende gehiago topatu genuen. Libre zegoen bide bat aukeratu eta ekiteko prestatu ginen.

Petra bidea zen aurrean genuena. Apolok ireki zuen, eta bukaera partean pauso arraro bat zegoela ohartarazi arren, bide polita zela ziurtatu zuen.

Ondoren joan nintzen ni. Bide honek ere helduleku onak zituen, eta gozatzeko modukoa zen. Hala ere, esan beharra daukat aurreko bietan baino gutxiago gozatu nuela hasieran, gorantz nindoan bezala uneoro soka gainean izateak molestatu egiten baitzuen. Egin genuen bide luzeena zela esango nuke. Bukaera partera heldutakoan, plaka batera igo behar zinen, eta ondo begiratu behar izan nuen hankak jartzeko leku bila. Pare bat pauso eskuinera helduleku nahiko txikiekin egin ondoren, zuhaitz azpira iristean helduleku onak dituzu berriro, bidea amaitzeko. Oraingo honetan, plakara igotzeko eskuinera egin beharreko bizpahiru pauso horietan bai antzeman nuela hanka eta besoetako dardarizoa, baina lortu nuen eta disfrutatuta gainera.

Nire ondoren Lutxi joan zen, baina oraingoan Apoloren aholkuari jarraituz:

Segundo bezala ere probatu beharko dek, lehenengo eguna eta danak deprimero egitea ere ez dek kontua!

Niri komeni zitzaidan Lutxik ordurarte bezala jarraitzea, koadrilan joaten garenerako bideak nork ireki edukitzea abantaila ederra baita hasiberriontzat. Baina Apolok arrazoi zuen, eta soka kendu gabe goitik zuela ekin zion Lutxik. Erraz egin zuen hau ere, eta Peloiak harrituta komentatu zuen behean:

-Ematen dik motor txiki bat daukala ipurdian, eta estiloa zeukak gainea!

Peloiak egin zuen ondoren, eta dena kendu ondoren materiala jaso eta gure lehen irteera bukatutzat eman genuen, ordua ere ba zela eta. Beherakoan Lezea eta erreka ikusten gelditu ginen, eta kotxea hartuta Ziordiara joan ginen (Eginon ez dago tabernarik) Zumaira abiatu aurretik hidratatzera.

Bueltakoan musika jarri zuen Peloiak kotxean. Pieza ederrak entzun genituen, baina Agurain pasata-edo Amy Winehouseren batek ere ihes egin zion…ez gara gu gortu beharra duten biun bakarrak!

Gose ederrarekin eta oso gustura iritsi ginen etxera. Irakasle lanetarako primerako lagunak Gortuko hauek: plazer hutsa izan da.

(Hemendik aurrerako nire uztakoa da)

Ahaztuta nengoen. Ziordian zerbeza hartu genuen tabernaren kanpoan, seinale batekin egin nuen topo.

Tabernaren atariko zuhaitzean itsatsita zegoen. Orain badakit zein den hurrena egingo dugun bidea eta badakit Ziordian dagoela.

Gora Aritxulegi! (Zertarako joan urrunegi)

Larunbat honetan ere joan ginen Peloia eta biok Aritxulegira. Nora joango ginen, bada, horrelako harribitxia etxetik hurbil samar izanda.

Oraingoan ere izan dut nire borrokatxoa teknologiarekin. Orain arte, traste hau ez zebilen ondo edo okerreko lekutik sartzen nintzen, edo auskalo. Batek baino gehiagok galdetu dit ea aste honetan ez dagoen kronikarik, eta nik baietz, larunbatean bertan saiatu nintzela, baina kale egin nuela. Gaur azkenean lortu dut. Sari handia da niretzat gure txorakeriak irakurriko dituzten hamaika lagun zain-zain egotea. Bejondeizuela! Ez daukazue meritu makala.

Ostiralean hizketalditxoa egin genuen, eta Larregik joaterik ez zeukala, autoa bateriarik gabe geratu zitzaiola eta haren bila joan behar zuela. Peloia eta biok poker aurpegiarekin geratu ginen, ze ez du asmatuko honek hurrenguan! pentsatzen.

Goizeko zazpi eta erdietan jaso ninduen Peloiak eta autoan gindoazela, Santio parean:

-Han Larregi saltaka!

-Gortu gutxi, baina hori ez dik barkatzen!

Kasu egin eta aurrera.

Aspaldiko partez, eta behar duen bezala, lehenak iritsi ginen Arritxulora. Plana garbi geneukan: Aritxulegi behetik goraino. Eta astirik izanez gero, atzetik hamaiketakoa Arritxulo aterpean.

Giro zegoen, goizean goiz.

Asmoa Aske, Agorre, Fuxina, Enarri eta Atsedenlekua izeneko sektoreak lotzea zen. Behetik hasi eta goraino.

Aurreko asteko ardia ederki flakatuta zegoen. Bestela putreak gehiegi flakatuko lirateke.

Bidea aurreko astean baino dezente lehorragoa zegoen. Egoki-egokia.

Itxura hau zuen Aske sektoreak, eguneko lehenegoak.

Ezkerreko bidea aukeratu genuen, suabe hasteko: Laritz (4b, 15 m). Peloia aurretik.

 

Bistatik ihesten.

Deskuelgea pasatu eta Agorre sektorera iristeko dagoen hurrengo luzea ere egin zuen, geratu ere egin gabe, Tercero y punto (3, 30 m) izenekoa.

Ni bilgunera iristen.

Hemen bilgunean zain, postureatzen.

Eta kameraren beste aldean, bestea.

Hazkureak nengoela ematen du.

Berez, bilgune hori Agorre sektorearen erdian dago. Eta bigarren erdia pasatzeko, Pizkor (4b, 15 m) izeneko bidetik jarraitu genuen. Peloia aurretik, betiere.

Orain badakit zergatik esaten duen Larregik posturista hutsak garela.

Itzaletik eguzkitara.

Eguneko hirugarren sektorean, Fuxinan, Marabunta (5b, 20 m) bideari ekin genion.

Peloiari eman nion hasteko plazera. Zailtasuna bidearen hasieran dago.

Tarzanenak egiten.

Gorago ere bide ederra da, elegantea.

Leku dotorean jarri zuen Peloiak bilgunea. Gaztelu bateko dorrea zirudien.

Handik gora, sektorea amaitzeko, Goruntz segi (3+, 10 m) izeneko bidetik jarraitu genuen.

Enarri sektoreari ezkerreko aldetik ekin genion. Oraingoan, nik hartu nuen aurrea. Peloia ez dago kexatzeko moduan, inoiz baino gehiago eskalatu baitzuen aurretik. Eta gustura asko, gainera.

Bidearen izena Basurdeen Begiratokia (4c-4c, 21 m / 30 m). Baina ez da Basurdeen begiratoki hau, beste bat baizik.

Bilgunea deskuelgean egin nuen, argazkiak ateratzeko leku ona zelakoan.

Behean Peloia adi-adi!

Badator.

Bideoa grabatzeko saiakera bat.

Eta ni goian, aseguratzen.

Hurrengo bidea sektore bereko goiko aldean egin genuen. Peloiari utzi nion, gustua hartu zion eta. Bidearen izena, Talbet (5b-5a, 21 m).

Ederki ari zen, motxila eta guzti.

Bideotxo batzuk.

Bilgunera iritsi zenean, Enarriko horma amaitzeko azken zatia bakarrik falta zitzaigun. Hari nik ekin nion:  Formando al niño (4b-4a, 20 m).

Eta kitto!

Bilgunetik argazkia Peloiari.

Katu-hankak utzi, zapatillak hartu eta azken sektorera abiatu ginen, Atsedenlekua izenekora. Egia esan, ordura arte katu-hankak ez genituen behin ere kendu. Sektoreak berehala kateatzen dira, zapatillak hartu beharrik gabe.

Azken sektorean, Basurdeen atsedenlekua (5a, 15 m) izeneko bidea aukeratu genuen, eta neuk hartu nuen aurrea (halako batean).

Rokodromoan zabiltzaten horiei, Peloiarekin eta nirekin etorri nahi ez duzuen horiei, bereziki, ikusi zer pauso gogorrak egin behar izan genituen.

Aber noiz animatzen zareten! Alferrik galduko zarete bestela.

Eta ezkutatu nintzen azkenean.

Eguneko azken luzea, goitik ikusita.

Ordura arte beroa izan zen nagusi, baina goian brisa freskoa zebilen. Beherakoan, berriro hegoaldera hartu eta mendiaren babesera iristean, ez zen batere freskurarik somatzen. Ze ondo egoten den neguan Aritxulegin.

Eta iritsi ginen aterpetxera, eta garaiz gainera. Eguerdiko hamabiak izango ziren, ordu ezin hobea hamaiketakoa egiteko.

Ondo merezita!

Hurrengoan bazkaria probatu beharko dugu. Aspertu ederra hartu behar dute hauek gurekin. Gortu!

 

Hirugarrena ere Aritxulegin

Hasiera batean ez nuen irudiak igotzeko aukerarik izan eta Aritxulegin, irudirik gabe jarri nion izena kronikari. Honela hasten zen:

“Tristea da, baina blogak ez dit irudirik igotzen uzten.

Nik idatzi dut nire kronikatxoa, zintzo-zintzo, badakidalako izeko Maite eta beste hainbat zain-zain egoten zaretela gure saiotxo tragikomedikoen berri izateko. Baina letra-zopa baten antza handiagoa du gaurkoak kronika batena baino. Arrrrranka!”

Orain, ordea, aldaketatxo batzuk eginda eta argazkiak sartuta, ea pixka bat irakurgarriagoa den.

Ez zen atzo hasi otsaila, baina oraindik hilabetea estrenatzeko geneukan. Eta gaur, halako batean, han joan gara Peloia eta biok Aritxulegira. Inoiz baino beranduago, hori bai.

Atzo kuadrillako afaria geneukan, eta esan nion Peloiari gaur gortzera joatekotan beranduago joan behar genuela. Adinean aurrera goaz eta ez da komeni osasunaz abusatzea.

Eta horrelaxe, ajeak aje, hamarrak jota jaso dut mutila Larretxon eta Zarautz aldera abiatu gara kostako errepidetik. Ez zen giro! Zeeeeeeenbat txirrindulari! Usoen bandoak ematen zuten, baina traje zuririk gabe eta gurpil gainean.

-Hauek diputaziyuak bidaltzen dizkik honea, guk autopista hartzeko!

Gaurkoan ere Larregi-gizon-okupatuak kale. Ai, ai, ai… Honek Mari Urrikaren azken luzea eskakeatzea dauka buruan.

Atzo afaria, arestian aipatu dudan moduan, eta jakina, zerbait etxean ahaztuta utzi behar.

Hasteko, krokisak ezin aurkiturik ibili naiz goizean. Eta, hain zuzen ere, ez ditut aurkitu.

Krokisik gabe, beraz. Bigarrenik, mobila etxean. Ondo! Eskerrak Peloiak bere kameratxoa eraman duen.

Eta hirugarrenik… Aseguratzeko trastea eta segurtasuneko mosketoiak ere etxean geratu dira. Ura behintzat nahikoa eraman dugu, eta bai eta edan ere.

Hamaikak alde horretan, jende dezente zebilen Aritxulegiko hormetan. Fuxina sektorerako bidean, ardi bat ikusi dugu hilda, baina putrerik ez inguruan. Barrutik janda egongo zen, baina kanpotik beteta zegoela ematen zuen.

Iritsi gara aukeratutako sektorera eta ezkerraldean dagoen hormara jo dugu, hasteko. Hormaren zati batzuk bustita zeuden, beren txorrera bereizgarri eta guzti.

Gaurkoan ni hasi naiz, eta aukeratutako lehen bidea Mitxi (4c, 18 m) izan da. Aproposa pixka bat esnatzen hasteko.

Hormak ura nondik kanporatzen duen ederki ikusten da.

Posea egin eta gora.

Egin dut, jaitsi nau Peloiak, eta bere txanda. Hori bai, bere tukana (Larregik esaten duen bezala “arrautzak jarriko dixikik!”) erabili behar izan dut aseguratzeko.

Pixka bat gorago.

Inguruko bideetan jendea zegoenez, sektore bereko eskuineko aldera joan gara. Gaur ez dugu eguzkirik ikusi, eta lurra bera ere busti samarra zegoen.

Han dauden lau bideetatik ezkerrekoari ekin diogu, errazenari: El otro día (4b, 20 m). Neuk egin dut lehendabizi. Postureatzen.

Eta atzetik Peloiak egin du. Bide erraza izan arren, espeso samar ibili dela esan dit.

Esaten zigun Larregik atzo postureo nabarmena ikusten zuela gure argazkietan. Baina zer egingo diogu ba? Bi bakarrik egonda ez da erraza aseguratzea eta argazki erdi dezenteak ateratzea. Eta zer esanik ez bideoak.

Hurrengo bidea, Garbantxoa (5a, 20 m) izan da. Errege egunean ere egin genituen bi bide horiek, baina orduan bigarren honetan bidearen pauso zailenean eskuinera desbideratu ginen eta gaur baino gehiago kostatu zitzaigun.

Hemen ni bidea hasten.

Eta hemen Peloia, pauso delikatuaren sarreran.

Laugarrena eta azkena, Babarrunak (5b, 20 m) izan da. Bide elegantea hori ere.

Katuoinen azpiko graka erakusteko argazkia.

Pixka bat gorago.

Eta bukaera aldean.

Peloia, beste hainbeste egiten, gutxiago ez delako.

Zerbait jan, trasteak jaso eta Arritxulora.

Bidean, ardiak bakarrik jarraitzen zuen.

Aterpe ederra da Arritxulo, eta gaurtik aurrera hobea. Zerbezatxo bat hartu dugu, eta joatekotan geundenean, beste bana atera digu zerbitzariak.

-Hau bai gizon jatorra! Berriz ere nola ez gaituk ba etorriko!

-Hau ia-ia esponsorizazio bat dek, e?

Aurten, urtearen lehen seihileko batzarra egiteko Arritxulok boleto asko dituela uste dugu.

Hurrengora arte, Aritxulegi! Laster gara bueltan. Gortu!!

 

 

 

Bigarrena ere Aritxulegin

Atzo, urtarrilaren 28an, Aritxulegira joan ginen Peloia eta biok. IMG_20170128_101607

Bezperan euria egin zuen gauean. Goizean, jaiki eta gosaldu ondoren, kalea bustita zegoela ikusi nuen. Zortziretan neukan hitzordua Peloiarekin eta hamar bat minutu berandu iritsi zen.

-Ze, Peloi, lo leon?

-Ke ba! Buruba! Banetorren Larretxotik behera eta argazki-kamera sukaldeko mahai-gainean laga dudala akordatu naiz. Eta berriro etxera, haren bila.

Iritsi ginen Aritxulegira, eta lurra ez ezik paretak ere pixka bat bustita zeuden.

-Goazen Endarako urtegira, eta bide batez Kopakarri ikusiko diagu.

Aritxulegiko tunela pasatu, Nafarroan sartu eta Endarako urtegira jaitsi ginen.

Autoa han dagoen jatetxe baten kanpoaldean utzi (ez datorkit izena burura) eta Kopakarrira joateko harrapatu beharreko lepora igo ginen oinez, zementuzko pista batetik. Gora iritsi eta Citroen C15 bat ikusi genuen han aparkatuta.

-Ta gu kuatroporkuatrua behean lagata! Eskerrak Larregi ez dan etorri, bestela aditu beharko ituan!

Autora bueltatu eta Aritxulegirako bidea hartu genuen. Ordurako horma ia guztiak lehor zeuden. Txorreraren bat edo beste geratzen zen, baina lehor samar zeuden.

Beheko sektoreetan jendea eskalatzen hasita zegoen, eta goiko aldeko Enarri sektorera joatea erabaki genuen.

Giro ederra, gafeak garenik ez esan gero guri!

100_2065

Erresakarik ere ez dugu behar aurpegi txarra edukitzeko.

100_2066

Enarri sektoreko 14. bideari ekin genion, Naturalhodei (4b, 20 m).

Peloiak ekin zion lehendabizi, ohitura bihurtzen ari den moduan.

IMG_20170128_101612

Azkena etorri ginenean, Errege egunean, hotz handia egiten zuen, behean, Oiartzun aldean, baina ondo baino hobeto egon ginen eguzkitan, batere haizerik gabe.

Oraingoan ez zuen halako hotzik egiten, baina hasierako haize finak ederki freskatu zizkigun atzaparrak, lehen bide honetan. Gero askoz hobeto ibili ginen.

Peloia lanean.

IMG_20170128_101719

A zer oparia egin diguten ekipatzaileek. Peloiak esan zuen bezala, aurten urteko batzarra Aritxulegin egin behar dugu, Arritxulo aterpetxean zehazkiago. Eta urteko batzarra ez bada, lehen seihilekoa balantzea egiteko batzarren bat edo asmatuko dugu (bankuek eta egiten duten bezala).

Iritsi zen Peloia gora eta deskuelgerik ez zegoela esan zidan. Ni harrituta. Krokisa begiratu eta arrazoi zuela esan nion. Segurtasuneko bi mosketoi utzi eta behera jaitsi nuen.

Ondoren, ni igo nintzen, soka goitik nuela, soka pixka bat eskuinerago eta beherago dagoen deskuelgera pasatzeko.

100_2067

Aber Larregik argazki hau ikusita iruzkinen bat idazten duen.

Sokarekin egin beharreko maniobrak egin ondoren, Peloiak behera deskolgatu ninduen eta ondoko bideari ekin zion, krokisean 15 zenbakia duenari: Que onda caon (4a, 20 m). Hori ere gozatzeko bidea, erraza eta ederra.

IMG_20170128_104903

Argazkia ikusita norbaitek pentsa dezake foxtropeko pauso bat egiten ari dela.

IMG_20170128_105049

Konturatzerako goian zegoen.

IMG_20170128_105207

Gora iritsi, soka deskuelgetik pasatu eta behera. Deskuelgeak, berriak direnez, mosketoi berri-berriak dituzte. Baina azkarregi ez gastatzeko, guk geure segurtasuneko mosketoiak erabiltzen ditugu. Denok gauza bera egiten badugu, askoz gehiago iraungo dute.

Peloiaren atzetik ni.

100_2068

Bide errazetan ze ondo eta ze gustura ibiltzen garen esan ondoren, eskuineko bi bideei begira jarri naiz. Hasieran plaka etzan samar bat dute eta gero kolpetik desplometxo bat. Esan nion Peloiari bidearen hasieran eroriz gero, txorkatilean min hartzeko arriskua dagoela. Ez gara puntako eskalatzaileak, baina badakigu ondo baino hobeto zer pausotan har daitekeen kolpe txar bat.

Ekin zion Peloiak Aialde bideari (5c, 15 m). Lehen kimikoa txapatu ondoren hasten ziren komeriak. Helduleku txikiak eta desplomea. Pauso arraro horietako bat.

IMG_20170128_111250

Eta hantxe hasi zen Ryanair, Aiakoharriaair, Aritxulegiair edo ez dakit zer air. Peloiaren hegaldiak hasi ziren. Bigarren kimikoaren parera iristen zen, baina oso deserosoa da txapatzeko, eta hegan hasten zen. Halako batean, bigarren kimikoaren parera iritsi eta txapatu ezinik erori eta beheko plaka etzanari kolpe ederra eman zion eskuineko hankeko orpoarekin.

-Federatu al haiz? -Peloiak niri.

-Duda iten al dek? Eta hi?

-Ahaztu egiten zaidak.

-Ba oraingoan akordatuko haiz.

Gero nik ekin nion, baina nik ere ez nuen lortu bigarren kimikoa txapatzea. Nahikoa zen 30 cm beherago egotea, arazorik gabe egiteko. Baina, tira. Hurrengorako.

Orduan ondoko bideari ekin genion, 18. zenbakia duenari: Gure ametsak (5c, 15 m).

Hori hobeto ekipatuta dago, gure ustez. Lehen kimikotik bigarrena berehala txapatu eta pausoa lasai-lasai egiteko aukera ematen du.

Nik egin nuen lehendabizi, eta ondoren, Peloiak. Desplometxoa pasatu ondoren, helduleku bat hautsi nuen, eta behera. Baina minik hartu gabe. Bidea bukatu eta Peloiaren txanda.

IMG_20170128_115913

Ederki egin zuen Peloiak, eskuineko hankeko orpoan kolpea hartuta gero ere.

Goiko aldean bideotxo bat grabatu nion.

Bazkaltzera etxera txintxo-txintxo joaten garenez, trasteak jaso eta Arritxulo aterpera joan ginen.

Zerbezatxo bana hartu, asteburu pasa han ze ondo egongo ginatekeen esan eta Zumaiara bueltatu ginen. Baina berandu baino lehen, han izango gara berriro ere, jaun-andreok.

Gortu!

Zorrak zor lepoa lodi.

Idatzi nuen aurreko batean 2016ko laburpen bat edo egin behar nuela. Eta egin dut bideo bat diapositiba moduan. Baina ez dut asmatu nahi nuen musika jartzen bideoari. Lortu bezain pronto jarriko dut.

Mila esker irakurtzeagatik, honaino iristeko adorea izan baduzu. Hau ere izango da zerbait, 5a, 5b edo 7c. Ez zarete makalak!